Zostałyśmy powołane, by być kobietami, które mówią o obecności Boga w naszym świecie i kochają do końca, aż do oddania życia.

1. Misje

Zaznacza się niespotykany dotąd zryw misyjny. Zgromadzenie Sacré-Coeur, które odczuło boleśnie konsekwencje wprowadzenia rządów komunistycznych lub inspirowanych marksizmem w Europie Wschodniej, Azji i na Kubie, wchodzi do Korei i na Tajwan, otwiera domy w Ugandzie, Czadzie i Kenii. O działalności misyjnej mówią nie tylko liczne fundacje, także formacja i wysyłanie młodzieży świeckiej do różnych krajów Trzeciego Świata. Intensywniejsza współpraca misyjna obejmuje DAWNE WYCHOWANKI, które po raz pierwszy organizują światowy zlot w Rzymie w r. 1960 i zakładają w roku 1965 w Brukseli Światowe Stowarzyszenie Dawnych Wychowanek Sacré-Coeur (AMASC). W 1960 roku po raz pierwszy zakonnice instalują się w Indiach w wiejskiej parafii Harigaon, a w roku 1965 w wiosce indiańskiej Jaen, w Andach peruwiańskich. W Barcelonie w roku 1963 zakonnice opuszczają klasztor Sarria i przenoszą się do ubogiej dzielnicy Besos.

2. Apostolska kreatywność

Zanim jeszcze zakończył się Sobór Watykański II, podczas którego matka Sabina de Valon, przełożona generalna Sacré-Coeur, była audytorką, Kapituła 1964 opracowała nowy plan formacji młodych zakonnic oraz zniosła dwa chóry i klauzurę. Odtąd znany obraz Zgromadzenia Sacré-Coeur nabiera innych barw. Zamknięcie wielkich pensjonatów i rezygnacja z wspólnych linii programowych dają nowe życie zakładom szkolnym. W Ameryce Łacińskiej czy na przykład w Egipcie zakonnice uczestniczą w ewangelizacji ubogich w dzielnicach wielkich miast, organizują kursy wieczorowe, sprawują różnego rodzaju patronat lub zakładają swe wspólnoty na wsi, pośrodku najuboższych.

Ale dopiero Kapituła z roku 1967 da warunki do wprowadzenia zmian na miarę \"znaków czasu\". Gdy matka de Valon zrezygnowała z funkcji przełożonej generalnej, dotąd sprawowanej dożywotnio, można było wprowadzić nowe struktury zarządzania w duchu coraz większej współodpowiedzialności i szacunku dla lokalnych odrębności. W tym trudnym okresie matka Józefa Bulto potrafiła z całą prostotą utrzymać jedność Zgromadzenia, zachęcając do patrzenia z ufnością w przyszłość.

3. Odnowa życia apostolskiego

Powoli poszerzają się koncepcje wychowawcze, różnicują formy obecności. Zakonnice pragną pomagać w procesie pełnego rozwoju osoby w nowych sytuacjach i miejscach. Postanowienia Kapituły 1970 wyznaczają Zgromadzeniu pięć opcji, celów i zadań, które zbiegają się w tym jedynym centrum, jakim jest Serce Jezusa. Chodzi o komunię wielkiej wspólnoty międzynarodowej, opartej na podejmowaniu współodpowiedzialności i dzieleniu się, o misję wychowawczą pojmowaną jako służbę Kościołowi, o opowiedzenie się po stronie ubogich, o solidarność z Trzecim Światem i o danie świadectwa życiem we wspólnotach ewangelicznych.

Za generalatu matki Conception Camacho (1970-1982) Zgromadzenie Sacré-Coeur realizuje te opcje stawiając czoła epoce pełnej kontrastów i niepokojów. Dzięki silnemu porywowi ducha, zakorzenieniu w modlitwie i rozeznaniu, dzięki \"spojrzeniu kontemplacyjnemu\", zakonnice decydują się na nowy styl życia. Zniesienie klauzury i troska o dzielenie się z najuboższymi domagają się nowej postawy wobec świata i nowego typu obecności wspólnotowej. Wszędzie powstają małe fundacje. Zarząd generalny podtrzymuje ten ruch i te wysiłki poprzez częste wizytacje we wszystkich prowincjach. Spotkanie sióstr prowincjalnych w Meksyku w 1979r. pozwala uświadomić sobie, że przemiany współczesnego świata wołają o \"wychowanie w wierze na rzecz sprawiedliwości.\"

Dzięki matce Helen McLaughlin (1982-1994) refleksję tę podejmuje Międzynarodowa Komisja Wychowawcza, a zarządzanie zorientowane zostaje na komunikację. Nowy typ małych fundacji o bardzo autonomicznym charakterze pozwala zakonnicom Sacré-Coeur zamieszkać w nowych strefach geograficznych; w Indonezji, Nikaragui. Paragwaju, Moskwie, być obecne w Chinach. Upadek komunizmu i zmiany w ustrojach politycznych inspirowanych dotąd przez komunizm dają Zgromadzeniu możliwość powrotu na Węgry i na Kubę. Kapituła 1982 opracowuje nowe konstytucje dostosowane do postanowień Soboru Watykańskiego II. Po okresie długiego i owocnego dialogu z Kościołem zostały one zatwierdzone w roku 1987.

Pragnienie, by coraz bardziej podkreślać międzynarodowy charakter Zgromadzenia, sprawia, że w roku 1994 kapituła zbiera się w Kanadzie. W czasie jej trwania po raz pierwszy przełożoną generalną została wybrana nie Europejka, matka Patricia Garcia de Quevedo.
Dziś Zgromadzenie ma swój dom generalny w Rzymie i liczy 3639 zakonnic w 33 prowincjach w 40 krajach na 5 kontynentach.

© SACRE COEUR - ZGROMADZENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA