Zostałyśmy powołane, by być kobietami, które mówią o obecności Boga w naszym świecie i kochają do końca, aż do oddania życia.

Aby młodzi na kontynencie afrykańskim mieli dostęp  do edukacji i pracy w swoich krajach.


Każdy człowiek wzrasta nie tylko we własnej rodzinie, która powinna być pod każdym względem święta, ale rozwija się we własnej ojczyźnie, która stanowi dla niego podstawowe odniesienie społeczne, kulturowe, narodowe. Nawet najlepsza rodzina nie jest samotną wyspą i nie wystarcza sama sobie, gdyż Pan Bóg stworzył nas jako wspólnotę jednych dla wszystkich – jako Kościół Katolicki. Każda rodzina, poprzez szersze społecznie narody i ojczyzny, uczy się tworzyć dobro najbardziej powszechne – świętość Kościoła. Pozbawić kogoś ojczyzny, to jakby pozbawić go rodziców, na ogólniejszym poziomie życia wspólnotowego – to jakby pozbawić kogoś drogi dojścia do celu, jakim jest Kościół, nasza duchowa Matka. Dlatego każdy, a szczególnie młody człowiek, powinien wzrastać, uczyć się we własnej ojczyźnie, poznawać i miłować ją, podobnie jak to ma miejsce we własnej rodzinie. W ten sposób młodzież nie zostanie wyobcowana z najważniejszych dóbr osobowych, którymi są rodzina i ojczyzna, tak indywidualnie, jak i wspólnotowo. Niestety, wiele systemów edukacyjnych i zawodowych jest nastawionych na zysk materialny, a nie na tworzenie głębokich relacji osobowych, dlatego tak za edukacją, jak jeszcze bardziej za pracą, młodzi emigrują do odległych nieraz krajów, co wyobcowuje ich samych, jak i ich pierwotne środowiska – rodzinne i narodowe – z człowieczeństwa. Dlatego zachęceni przez papieża módlmy się, za afrykańską młodzież, której bardzo zagrażają te niebezpieczeństwa, aby mogła uczyć się i pracować na własnej ziemi rodzinnej, pośród swych najbliższych, i tak ubogacała osobowo swój dom, ojczyznę i lokalny Kościół.

 

ks. Robert Janusz SJ

 

© SACRE COEUR - ZGROMADZENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA