Obraz congerdesign z Pixabay

Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: "Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: "Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!" Wtem rozległ się głos z nieba: "Już wsławiłem i jeszcze wsławię". Stojący tłum to usłyszał i mówił: "Zagrzmiało!" Inni mówili: "Anioł przemówił do Niego". Na to rzekł Jezus: "Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie". To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć. (J 12, 20-33)

Wyobrażenie: Wyobraź sobie, że Twoje życie jest ziarnem. Chcesz je mieć dla siebie, czy chcesz dawać życie innym?

Prośba: O przylgnięcie do Jezusa – Dawcy prawdziwego życia.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam ...

Poprzez tę uroczystą formę Bożego objawienia Jezus zwraca się do każdego, kto chce Go „zobaczyć”. Ujrzeć Jezusa oznacza poznać Go, przylgnąć do Niego i uwierzyć.

Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.

U świętego Jana sam Jezus jest Ziarnem. Godzina uwielbienia Syna Człowieczego to godzina Ziarna, które wpada w ziemię i obumiera, a przez to staje się płodne i przynosi zbawienny owoc. Jezus Chrystus wywyższony na krzyżu ponad ziemię, pociąga wszystkich do siebie i udziela każdemu ze swojego życia. Oddając swoje życie, staje się źródłem życia dla nas.

Treść tej Ewangelii potraktować możemy jako zaproszenie do rozważania na temat sensu życia. Każde ziarno „przywiązane” do swojego życia, które nie udziela się innym, pozostaje samo i nie przekazuje życia. Życie najpełniej realizuje się w darze z siebie. Nadmierna troska o przetrwanie, za wszelką cenę, może przejawiać się w różnorodnych formach zabezpieczania się i przywiązań, które pozornie utrzymują nas przy życiu.

Od życia do śmierci, zgodnie z naturą, idzie każdy człowiek. Od śmierci do życia możemy przejść jedynie siłą wiary i mocą Boga, który objawia nam tajemnicę swojej miłości i obecności.

przygotowała s. Urszula Wołoszczak rscj